Reisverslag 3: Laatste week Thailand
8 april 2017 - Thailand, Thailand
De beach week hebben we goed afgesloten met een heerlijk weekend in de gekste stad van Thailand: Bangkok. Naast het feesten hebben we ook nog door de chaos gefietst, als echte Hollanders! Tijdens deze vijf uur durende tocht hebben we door de rustigste, drukste, smalste, gevaarlijkste en mooiste straatjes van heel Bangkok gereden! Hierdoor kom je op plekken waar je normaal niet zo snel zou komen. We gingen dwars door markten, keukens, restaurants en zelfs door een super grote plantage. We hebben niet alleen op de fiets gezeten maar hebben ook twee boottochten gemaakt met een typische Thailandse longtail boot en heerlijk geluncht aan het water.
Na weer aangekomen te zijn in het vertrouwde Singburi, moest ik helaas afscheid nemen van Kevin en Fred. Zij gingen namelijk de jungle in voor de komende week en ik begon maandag met een nieuwe programma: Community Construction Project.
Samen met de Fransman Yoann, die toevallig bezig is met dezelfde studie welke ik heb afgerond. We werkten samen met twee begeleiders waarbij we arme mensen uit Singburi hebben geholpen met constructiewerk. 'Arme' mensen is natuurlijk een vaag begrip, daarom om even een beeld te geven: deze mensen hebben een huis met een tuin, maar geen vervoermiddelen of zelfs matrassen om op te slapen, hun keuken is buiten en nóg worden ze bestolen. Daarom zijn wij ze gaan helpen door het bouwen van een muur op de erfscheiding.
Allereerst hebben we de benodigde materialen gehaald bij de plaatstelijke bouwmarkt. Vervolgens hebben we een gat gegraven voor de fundering van de muur. Nu snap ik dat ze de waterleidingen en elektriciteitdraden niet in de grond verwerken, dit is namelijk zo'n vaste grond! Overal zie je wortels van planten en wat me ook opviel was de rotzooi die je tegenkomt. Van plastic verpakkingen tot oude kledingstukken, ze gooien hier werkelijk waar alles op de grond.
Het beton hebben we zelf gemaakt door het mengen van zand, cement, water en grind met behulp van scheppen.
Na het storten en drogen van de betonnen fundering begonnen we aan het metselen van de stenen, die de bewoner al 8 jaar geleden had gekregen, en in z'n tuin had liggen!
Tussen de scheve betonnen palen die er al stonden, metselden we de oude niet-maatvaste stenen met natuurlijk ook weer zelf gemaakte mortel. Verschillende sterktes hebben ze nog nooit van gehoord dus het is gewoon natte vinger werk. Beetje van dit beetje van dat. En als het gat te groot is voor een stalen pin, welke de verbinding vormt tussen de betonnen palen en de gemetselde stenen, wordt er ergens een stokje van de grond gepakt en tussen gestoken.
Zoals je kan zien op de foto's die ik zal uploaden met wifi, zie je hoe lang de muur is. Dit heeft mij aardig wat bloed, zweet en tranen gekost. Bloed van het werken met je blote handen, slippers en blote buik (wat je in Nederland dus nooit zou zien door de strenge regelgeving, wat ik ook wel weer begrijp haha); zweet van de hitte waarin we werkten en tranen van het lachen met z'n alle. Het waren echt geweldige begeleiders, waar we veel geluk mee hadden!
De begeleiders konden niet stoppen met het zeggen van 'it's good nah' en 'really fast, really fast'. Normaal hebben ze waarschijnlijk niet zulke harde werkers, dus waren ze erg blij met ons! Evenals de bewoners, die helaas geen woord engels konden. Maar wel goed voor ons zorgden door elke dag koud drinken klaar te zetten, meerdere heerlijke gerechten te koken en vers fruit uit de tuin te plukken. De laatste dag hebben we zelfs rat gegeten, wat een echte delicatessen is in Thailand! Je moet alles een keer geprobeerd hebben, dus heb ik ook genoten van gemarineerdenkluifjes en de curry die ze er van gemaakt hadden, wat erg lekker was!
In de avond ben ik samen met Hjalmer en een paar Duitsers naar Bangkok gegaan. Natuurlijk nog even afscheid genomen van Khao San Road en een heerlijke laatste Pad Thai gegeten, wat zal ik die missen! Vervolgens afscheid genomen van Hjalmer en in m'n eentje verder gegaan op weg naar het volgende avontuur: Australië!
Na weer aangekomen te zijn in het vertrouwde Singburi, moest ik helaas afscheid nemen van Kevin en Fred. Zij gingen namelijk de jungle in voor de komende week en ik begon maandag met een nieuwe programma: Community Construction Project.
Samen met de Fransman Yoann, die toevallig bezig is met dezelfde studie welke ik heb afgerond. We werkten samen met twee begeleiders waarbij we arme mensen uit Singburi hebben geholpen met constructiewerk. 'Arme' mensen is natuurlijk een vaag begrip, daarom om even een beeld te geven: deze mensen hebben een huis met een tuin, maar geen vervoermiddelen of zelfs matrassen om op te slapen, hun keuken is buiten en nóg worden ze bestolen. Daarom zijn wij ze gaan helpen door het bouwen van een muur op de erfscheiding.
Allereerst hebben we de benodigde materialen gehaald bij de plaatstelijke bouwmarkt. Vervolgens hebben we een gat gegraven voor de fundering van de muur. Nu snap ik dat ze de waterleidingen en elektriciteitdraden niet in de grond verwerken, dit is namelijk zo'n vaste grond! Overal zie je wortels van planten en wat me ook opviel was de rotzooi die je tegenkomt. Van plastic verpakkingen tot oude kledingstukken, ze gooien hier werkelijk waar alles op de grond.
Het beton hebben we zelf gemaakt door het mengen van zand, cement, water en grind met behulp van scheppen.
Na het storten en drogen van de betonnen fundering begonnen we aan het metselen van de stenen, die de bewoner al 8 jaar geleden had gekregen, en in z'n tuin had liggen!
Tussen de scheve betonnen palen die er al stonden, metselden we de oude niet-maatvaste stenen met natuurlijk ook weer zelf gemaakte mortel. Verschillende sterktes hebben ze nog nooit van gehoord dus het is gewoon natte vinger werk. Beetje van dit beetje van dat. En als het gat te groot is voor een stalen pin, welke de verbinding vormt tussen de betonnen palen en de gemetselde stenen, wordt er ergens een stokje van de grond gepakt en tussen gestoken.
Zoals je kan zien op de foto's die ik zal uploaden met wifi, zie je hoe lang de muur is. Dit heeft mij aardig wat bloed, zweet en tranen gekost. Bloed van het werken met je blote handen, slippers en blote buik (wat je in Nederland dus nooit zou zien door de strenge regelgeving, wat ik ook wel weer begrijp haha); zweet van de hitte waarin we werkten en tranen van het lachen met z'n alle. Het waren echt geweldige begeleiders, waar we veel geluk mee hadden!
De begeleiders konden niet stoppen met het zeggen van 'it's good nah' en 'really fast, really fast'. Normaal hebben ze waarschijnlijk niet zulke harde werkers, dus waren ze erg blij met ons! Evenals de bewoners, die helaas geen woord engels konden. Maar wel goed voor ons zorgden door elke dag koud drinken klaar te zetten, meerdere heerlijke gerechten te koken en vers fruit uit de tuin te plukken. De laatste dag hebben we zelfs rat gegeten, wat een echte delicatessen is in Thailand! Je moet alles een keer geprobeerd hebben, dus heb ik ook genoten van gemarineerdenkluifjes en de curry die ze er van gemaakt hadden, wat erg lekker was!
In de avond ben ik samen met Hjalmer en een paar Duitsers naar Bangkok gegaan. Natuurlijk nog even afscheid genomen van Khao San Road en een heerlijke laatste Pad Thai gegeten, wat zal ik die missen! Vervolgens afscheid genomen van Hjalmer en in m'n eentje verder gegaan op weg naar het volgende avontuur: Australië!
Geweldig om je te volgen! Wel eens goed om te zien hoe ze daar leven. En wat moet het je een voldoening geven dat je dit voor die mensen mocht doen. Succes verder met je reis en we blijven je volgen.
Wat een belevenis,en rat eten brrrr.
Ik weet dat ze in Peru graag cavia eten.
Mijn neef is met een Peruaanse getrouwd en die miste hier in Nederland de cavia in de winkel.
Dat moet wel enorm vermoeiend geweest zijn zo hard werken in de brandende zon.
Maar erg dankbaar werk,en leuk die waardering.
En nu naar Australie,wij wensen jou een heel goede reis
en nog veel mooie ervaringen.
Fred en Ineke❤️
Groetjes vanuit Sydney! (8 uurtjes eerder)